زمینه و هدف: پسودوموناس آئروژینوزا یک باکتری بیماری زای فرصت طلب است. این باکتری عفونت های شدید و کشنده در افرادی که ایمنی سرکوب شده دارند، ایجاد می کند. باکتری دارای یک فلاژل قطبی است. فلاژل و فلاژلین، زیر واحد ساختاری فلاژل، نقش مهمی در بیماری زایی پسودوموناس آئروژینوزا بازی می کند. فلاژلین از راه میانکنش دومین های انتهای آمینی خود با TLR-5، پاسخ های ایمنی را بر می انگیزد. هدف ما در این مطالعه کلونینگ و بیان انتهای آمینی فلاژلین پسودوموناس آئروژینوزا و ارزیابی آنتی بادی های تولید شده بر علیه آن در مهار حرکت پسودوموناس آئروژینوزا بود.روش بررسی: ناحیه کد کننده اسید آمینه های 1-161 فلاژلین با PCR تکثیر و در وکتور pET28a کلون شد. پروتئین نوترکیب در میزبان بیانی BL21(DE3) بیان و با استفاده از ستون Ni2+-NTA خالص گردید. واکنش ایمنی پروتئین نوترکیب با آزمون وسترن بلات مورد بررسی قرار گرفت. پروتئین انتهای آمینی فلاژلین به خرگوش تزریق و از آنتی سرم تولید شده در بدن خرگوش برای مهار حرکت پسودوموناس آئروژینوزا 8821M استفاده شد.یافته ها: انتهای آمینی فلاژلین به خوبی در میزبان بیانی اشریشیاکلی BL21(DE3) بیان شد. آنتی بادی های ضد فلاژلین و انتهای آمینی فلاژلین با پروتئین نوترکیب واکنش نشان دادند. آزمون مهار حرکت باکتری ثابت کرد که آنتی بادی های پلی کلونال برعلیه انتهای آمینی فلاژلین قادرند حرکت پسودوموناس آئروژینوزا 8821M را مهار کنند.نتیجه گیری: دومین های انتهای آمینی فلاژلین ممکن است در طراحی واکسن های نوترکیب بر علیه عفونت های پسودوموناس آئروژینوزا مورد استفاده قرار گیرند.

زمینه و هدف: از آنجا که مقاومت به سفالوسپورین های با طیف گسترده در اثر اکتساب ژنهای کد کننده بتالاکتامازهای وسیع الطیف در پسودوموناس آئروژینوزا در نقاط مختلف دنیا در حال افزایش است، در این مطالعه الگوی مقاومت و شیوع ژنهای بتالاکتاماز OXA-10 و PER-1 در پسودوموناس آئروژینوزای جدا شده از بیماران سوختگی بررسی گردید.روش بررسی: تعداد یک صد ایزوله پسودوموناس آئروژینوزا، به روش شیمیایی تعیین هویت شدند. سپس الگوی مقاومت به روش DAD و شناسایی سویه های تولید کننده بتالاکتامازهای وسیع الطیف به روش Combined Disk مورد بررسی قرار گرفتند. برای تشخیص ژنهای کد کننده OXA-10 و PER-1 از روش PCR استفاده گردید. یافته ها: در بین 100 ایزوله پسودوموناس آئروژینوزا مقاومت به آنتی بیوتیکهای سفودوکسیم، آزترونام، سیپروفلوکساسین، اوفلوکساسین، سفتازیدیم، سفپیم، ایمی پنم، مروپنم، سفوتاکسیم، لووفلوکساسین، پیپراسیلین - تازوباکتام و سفتریاکسون به ترتیب 100، 90، 83، 92، 85، 88، 63، 66، 98، 89، 70 و 91 درصد بود. در این میان 40 سویه (40%)، ESBL مثبت تشخیص داده شدند، که از بین آنها 29 سویه (29%) از نظر ژن OXA-10 و 18 سویه (18%) از نظر ژن PER-1، مثبت بودند.نتیجه گیری: این مطالعه نشان دهنده گستردگی بالای مقاومت آنتی بیوتیکی و شیوع سویه های تولید کننده ژنهای کد کننده OXA-10 و PER-1 در پسودوموناس آئروژینوزا بیماران سوختگی در ایران می باشد که لازم است ضمن اصلاح روش های رایج، نسبت به استفاده از پروتکلهای درمانی مناسب تر اقدام نمود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و اهداف: پسودوموناس آئروژینوزا از عوامل مهم بیماریزای فرصت طلب است که با داشتن فاکتورهای بیماریزایی متعدد قادر است طیف وسیعی از عفونت ها را ایجاد کند. سیستم های حامل دارویی موجب کاهش سمیت داروها شده و شاخص های درمانی را به صورت قابل ملاحظه ای افزایش می دهند. استفاده از لیپوزوم ها برای این منظور بسیار مفید است. لیپوزوم ها گویچه های کلوئیدی هستند که قطر آنها از کمتر از چند نانومتر تا چندین میکرومتر متغیر است. هدف از انجام این مطالعه تعیین اثر ضدمیکروبی لیپوزوم های حاوی آمیکاسین در مقایسه با فرم آزاد دارو بر سویه پسودوموناس آئروژینوزا بود.روش بررسی: در این مطالعه، برای تعیین حداقل غلظت ممانعت کننده (MIC) آمیکاسین در فرم لیپوزومی و آزاد بر روی پسودوموناس آئروژینوزا (ATCC 27853)، از روش رقت در براث مطابق دستورالعمل (Clinical and laboratory standards institute) CLSI استفاده شد. برای تهیه لیپوزوم ها از روش سونیکاسیون استفاده شد. تغییرات تعداد باکتری ها در حضور غلظت معادل MIC آمیکاسین در فرم لیپوزومی در مقایسه با فرم آزاد مورد بررسی قرار گرفت و با تغییرات تعداد باکتری ها در حضور غلظت های مختلف آمیکاسین در فرم آزاد، مقایسه شد.یافته ها: نتایج نشان داد که آمیکاسین در فرم لیپوزومی بر پسودوموناس آئروژینوزا اثر ضدمیکروبی دارد و مقدار MIC آن معادل 4mg/ml و مقدار MIC در فرم آزاد 2mg/ml بدست آمد. مقایسه تغییرات کاهش تعداد باکتری ها در حضور آمیکاسین در فرم لیپوزومی با آمیکاسین در فرم آزاد نشان داد که بعد از گذشت 8 ساعت آمیکاسین در فرم لیپوزومی با غلظت 4mg/ml دارای اثری برابر در مواجهه با غلظت 6mg/ml آمیکاسین به فرم آزاد بعد از گذشت 4 ساعت است.نتیجه گیری: با توجه به مقاومت بالای پسودوموناس آئروژینوزا به آنتی بیوتیک های متداول، احتمال دارد که با مطالعات بیشتر بتوان از سیستم های حامل دارویی، از جمله لیپوزوم های حاوی آمیکاسین به عنوان دارو استفاده کرد.

سابقه و هدف: لاکتوفرین یک گلیکوپروتئین متصل به آهن است که طیف متنوعی از فعالیت های زیستی را دارد. لاکتوفرین ترکیب اصلی شیر است و در ترشحات خارجی همانند اشک، بزاق، صفرا و گرانولهای نوتروفیلی نیز وجود داشته و توانایی فعالیت ضد میکروبی علیه طیف گسترده ای از باکتریهای گرم منفی و مثبت و ضد ویروسی را دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر این پروتئین بر رشد سویه پسودوموناس آئروژینوزا در بیماران مبتلا به سوختگی با مقاومت دارویی می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه فعالیت ضد باکتریایی لاکتوفرین پس از جداسازی و خالص سازی از کلستروم گاو، ضد پسودوموناس آئروژینوزا مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های باکتریایی از بیماران مبتلا به سوختگی (بیمارستان شهید زارع) جداسازی شدند و پس از انجام تست های تائیدی نظیر اکسیداز، کاتالاز و کشت در محیط TSI جهت فعالیت های میکروبی مورد استفاده قرار گرفتند. لاکتوفرین خالص شده با 4 غلظت 400 mg/ml، 500 و 600 و 700 استفاده شدند. کلنی های پسودموناس توسط دستگاه شمارش کلنی شمارش شده و با کنترل منفی (بدون حضور لاکتوفرین) مقایسه شدند. همچنین E.coli سویه DH 5a به عنوان کنترل مثبت در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که کمترین غلظت مهار کنندگی مربوط به غلظت 400 mg/mlبا 35% و 29% مهار کنندگی و بیشترین درصد مهار کنندگی لاکتوفرین مربوط به غلظت 700mg/ml با 86% و 66% مهار کنندگی در سودوموناس و اشرشیاکولی بودند.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تمامی غلظت های لاکتوفرین دارای فعالیت مهارکنندگی هستند اما در غلظت 700 mg/ml بیشترین مهار کنندگی را علیه پسودوموناس آئروژینوزا و اشرشیاکلی دارد.

زمینه و هدف: به دلیل ظهور سویه های پسودوموناس آئروژینوزا مقاوم به چنددارو، درمان افراد آلوده به این باکتری مشکل است. هدف از این مطالعه الگوی حساسیت میکروبی و اپیدمیولوژی مولکولی پسودوموناس آئروژینوزا جدا شده از بیماران سوختگی بود.روش بررسی: این مطالعه مقطعی بر روی 270 سویه پسودوموناس آئروژینوزا جداشده از زخم بیماران سوختگی انجام گرفت. شناسایی سویه های تولیدکننده آنزیم متالوبتالاکتاماز با استفاده از روش E-test انجام شد. الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی سویه های متالوبتالاکتاماز مثبت به روش دیسک دیفیوژن نسبت به 11 آنتی بیوتیک بررسی شد. ارتباطات ژنیتکی و اپیدمیولوژی سویه ها به وسیله روش پالس فیلد ژل الکتروفورز انجام شد.یافته ها: شصت ایزوله (22.2 درصد) به ایمی پنم و مروپنم مقاوم و تولیدکننده آنزیم متالوبتالاکتاماز بودند، که10 الگوی آنتی بیوتیکی در میان آنها مشاهده گردید و به 5 مورد از آنتی بیوتیک های مورد بررسی کاملا مقاوم بودند. میزان حساسیت به سفتازیدیم، آمیکاسین و سیپروفلوکساسین به ترتیب 23.3 درصد، 6.7 درصد و 1.7 درصد بود. بر اساس نتایج پالس فیلد ژل الکتروفورز و تجزیه و تحلیل باندهای به دست آمده از ژنوم پسودوموناس آئروژینوزا، اغلب سویه ها (71.6 درصد) بیش از 80 درصد شباهت نشان دادند.نتیجه گیری: هیچ یک از آنتی بیوتیک های مورد آزمایش جهت تجویز مناسب به نظر نمی رسند. پالسوتایپ های حاصل از پالس فیلد ژل الکتروفورز نشان دادند که تیپ های خاصی از پسودوموناس آئروژینوزا در بخش سوختگی بیمارستان شایع هستند و بیماران را درگیر می کنند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: پسودوموناس آئروژینوزا از عوامل اصلی ایجاد کننده عفونت در بیماران سوختگی می باشد که زندگی بسیاری از این بیماران را تهدید می کند. هدف از مطالعه حاضر تشخیص و ردیابی منبع عفونت با استفاده از دو روش واکنش زنجیره ای پلی مراز (AP-PCR) و الگوی پلاسمیدی می باشد.مواد و روش ها: هفتاد و چهار سویه پسودوموناس از بیماران دچار سوختگی و محیط بیمارستان در بیمارستان قطب الدین شیراز جدا شدند. تیپ بندی ملکولی سویه ها توسط دو روش ذکر شده انجام گردید. سپس ایزوله ها توسط دندروگرام دسته بندی و درصد تشابه آن ها با استفاده از برنامه NTSYS و Photo Capt مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: بر اساس درصد تشابه 50 درصد و 64.7 درصد و 67.5 درصد به دست آمده به وسیله دندروگرام، 38 الگوی پلاسمیدی تشخیص داده شد که به ترتیب در خوشه های 2، 3 و 5 طبقه بندی گردیدند. دندروگرام محصولات AP-PCR به 47 تیپ مختلف تقسیم بندی شد.نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهد که در طول بستری بیماران سوختگی، تیپ های خاصی از پسودوموناس آئروژینوزا در محیط بخش سوختگی بیمارستان شایع هستند و بیماران را درگیر می کنند. برای کنترل آلودگی زخم های بیمار با گونه های مقاوم به آنتی بیوتیک، بایستی محیط حمام را پس از شستشوی محل سوختگی بیماران با مواد ضدعفونی کننده قوی گندزدایی کرد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و اهداف: یکی از شایع ترین مشکلات در بیمارستان ها ظهور عفونت های مقاوم به عوامل ضد میکروبی است. باکتریوفاژها هیچ فعالیتی علیه سلول های حیوانی و گیاهی ندارند و تنها در باکتری ها قادر به رشد هستند. بنابراین می توانند بدون زیان رساندن به سلول های آلوده به باکتری، به عنوان جایگزین آنتی بیوتیک استفاده شوند. هدف از این مطالعه غنی سازی و جداسازی باکتریوفاژهای لیتیک علیه ایزوله های پسودوموناس آئروژینوزا مقاوم به آنتی بیوتیک بود.روش بررسی: نمونه های بالینی بیماران سرپائی و بستری در بخش های مختلف بیمارستان قائم (عج) مشهد جمع آوری شد. پس از کشت، تعیین هویت و مقاومت آنتی بیوتیکی، تعداد 43 ایزوله پسودوموناس آئروژینوزا مقاوم به آنتی بیوتیک شناسایی گردید. باکتریوفاژهای لیتیک مناسب از فاضلاب تصفیه شده حوضچه سوم بخش سپتیک همان بیمارستان جداسازی شد. اثر باکتریسیدی آنها در دو فاز مایع و جامد بر روی ایزوله های مقاوم و جداسازی شده، بررسی گردید. همه نمونه ها برای غلظت های مختلف فاژ تحت شرایط مختلف سه بار ارزیابی شدند. نتایج با استفاده از آزمون آماری من ویتنی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: در هر دو روش لوله و کشت جامد دو لایه، باکتریوفاژها در غلظت بالا، اثرات کامل باکتریسید بر روی باکتری های جداسازی شده مقاوم به آنتی بیوتیک داشتند (P<0.0001).نتیجه گیری: نتایج نشان داد اثرات باکتریسید باکتریوفاژها کفایت بالایی دارد و در غلظت های بالای فاژی این اثرات بیشتر نمایان می شود.